XXXIV Zjazd Fizyków Polskich odbył się w Katowicach w dniach 15-18 września 1997 roku. Organizatorami Zjazdu byli: Polskie Towarzystwo Fizyczne - Oddział Katowicki, Instytut Fizyki Uniwersytetu Śląskiego, Instytut Fizyki i Chemii Metali Uniwersytetu Śląskiego, Instytut Fizyki Politechniki Śląskiej i Zakład Fizyki Ciała Stałego PAN w Zabrzu. Przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego był prof. dr hab. Jerzy Warczewski, przewodniczący Oddziału Katowickiego, a Komitetowi Naukowemu przewodniczył prezes PTF prof. dr hab. Henryk Szymczak. W Zjeździe uczestniczyło ponad 700 osób reprezentujących fizyków pracujących na wyższych uczelniach, w instytutach naukowych, w przemyśle, nauczycieli szkolnych oraz studenci i uczniowie. Gośćmi Zjazdu byli czterej laureaci nagrody Nobla: J. G. Bednorz, H. A. Hauptman, H. W. Kroto, R. L. Mössbauer oraz przedstawiciele siedmiu towarzystw fizycznych: brytyjskiego (IOP), czeskiego (UCMP), niemieckiego (GPS), słowackiego (SPS), ukraińskiego (UPS), węgierskiego (ELPS) i europejskiego (EPS).

W czasie ceremonii otwarcia Zjazdu prezes PTF wręczył nagrody i wyróżnienia Towarzystwa. Najwyższe odznaczenie PTF, Medal Mariana Smoluchowskiego otrzymał Włodzimierz Zawadzki z Instytutu Fizyki PAN w Warszawie za osiągnięcia w dziedzinie fizyki półprzewodników. Nagrodę naukową im. Wojciecha Rubinowicza otrzymał Lucjan Jacak z Politechniki Wrocławskiej za prace w dziedzinie fizyki fazy skondensowanej. Nagrodę za popularyzację fizyki otrzymali ex aequo Piotr Cieśliński z Warszawy (Gazeta Wyborcza) i Stanisław Mrówczyński z Kielc. Nagrody za wyróżniające się prace magisterskie otrzymali: I stopnia im. Arkadiusza Piekary - Piotr Szymczak (Warszawa), II stopnia - Konrad Banaszek (Warszawa), III stopnia - Waldemar Bednarski (Poznań). Nagrodę im. Grzegorza Białkowskiego dla wyróżniających się nauczycieli otrzymali ex aequo Hieronim Lalek (Rymanów) i Halina Zawadzka (Wrocław). Wyróżnienia otrzymały nauczycielki: Hanna Szyburska (Łódź) i Krystyna Zembrowska (Kolbuszowa). Ponadto, zebranym zaprezentowano emblemat PTF, którego forma została ustalona w konkursie otwartym, ogłoszonym w grudniu 1996 r. Zwycięzcą konkursu został Stanisław Hałas (UMCS).

Na Zjeździe wygłoszono 18 wykładów naukowych poświęconych prawie wszystkim najważniejszym aktualnie problemom fizyki, a także jej historii. Wykładowcami byli wybitni fizycy polscy oraz wszyscy zaproszeni nobliści.

Integralną częścią Zjazdu była jak zwykle sesja dydaktyczna, która tym razem miała charakter forum dyskusyjnego z udziałem pięciu animatorów. Na sesję zaproszono przedstawiciela MEN, dyr. Departamentu Analiz i Prognoz Edukacyjnych S. Ziemickiego. Uczestnicy sesji w bardzo burzliwej dyskusji skoncentrowali się głównie na problemach związanych z przygotowywaną obecnie reformą edukacyjną, a w szczególności na roli i miejscu fizyki przewidzianym w podstawach programowych obowiązkowych przedmiotów ogólnokształcących. Zarząd Główny PTF został zobowiązany do pisemnego przedstawienia Ministerstwu Edukacji Narodowej opinii środowiska fizyków dotyczącej dyskutowanych na sesji problemów.

Bardzo atrakcyjnym akcentem końcowym Zjazdu była sesja wyjazdowa w Żorach, poświęcona pamięci urodzonego w tym mieście laureata nagrody Nobla, Ottona Sterna, w czasie której dokonano uroczystego odsłonięcia tablicy ku jego czci.

W czasie Zjazdu, tradycyjnie już, można było obejrzeć wystawę aparatury i wydawnictw naukowych.

Organizatorzy przygotowali bardzo bogaty program imprez towarzyszących. Niewątpliwie wspaniałym wydarzeniem był koncert WOSPR pod dyrekcją A. Wita z udziałem skrzypka P. Płatnera i śpiewaczki I. Kłosińskiej. Poza tym, zorganizowano kilka interesujących wycieczek, koktajl i uroczystą kolację. W przerwach między zajęciami serwowano soki i piwo, co znacznie umilało i ułatwiało rozmowy kuluarowe.

Na osobną uwagę zasługują, uwieńczone sukcesem, starania organizatorów zainteresowania Zjazdem środków masowego przekazu. Dzięki pozyskaniu patronatu prasowego największej na Śląsku gazety Dziennika Zachodniego, a także nawiązaniu kontaktów z radiem i telewizją, stało się możliwe poinformowanie szerokich kręgów społeczeństwa o najnowszych osiągnięciach w fizyce, o sukcesach polskich fizyków oraz o sytuacji nauki, a fizyki w szczególności, w Polsce. Już przed Zjazdem w Dzienniku Zachodnim ukazało się szereg artykułów poświęconych roli fizyki w rozwoju cywilizacji. Natomiast w trakcie Zjazdu Dziennik relacjonował jego przebieg dzień po dniu. Należy dodać, że również w środkach masowego przekazu o zasięgu ogólnokrajowym (TV, Polityka) ukazały się informacje o Zjeździe. Można więc żywić nadzieję, że był to istotny krok na drodze do nawiązania przez PTF systematycznych kontaktów ze środkami masowego przekazu.

Na zakończenie, uczestnicy gorąco podziękowali organizatorom za doskonałą organizację i wspaniałą atmosferę Zjazdu, zaś nowowybrany prezes PTF, prof. I. Strzałkowski zaprosił wszystkich na następny Zjazd w 1999 roku, który według wstępnych ustaleń odbędzie się w Białymstoku.

17 września 1997 r., jak każe tradycja, podczas XXXIV Zjazdu Fizyków Polskich odbyło się Zebranie Delegatów PTF, zwoływane zgodnie ze statutem na zakończenie dwuletniej kadencji władz Towarzystwa. W Zebraniu uczestniczyło 94 delegatów ze wszystkich 18 oddziałów Towarzystwa.

Ustępujący Zarząd Główny przedstawił sprawozdania z działalności Towarzystwa w czasie jego kadencji. Komisja Rewizyjna PTF przedstawiła ocenę działalności ZG i postawiła wniosek o udzielenie mu absolutorium. Poza tym, Komisja Rewizyjna Towarzystwa zaproponowała przedłużenie upoważnienia dla Zarządu Głównego do zmieniania wysokości składek członkowskich pomiędzy Zebraniami Delegatów. Zebranie Delegatów jednomyślnie udzieliło absolutorium ustępującemu Zarządowi oraz wyraziło zgodę na propozycję Komisji Rewizyjnej dotyczącą składek.

Na wniosek delegatów Oddziału Krakowskiego PTF, dotyczący zajęcia stanowiska wobec planowanej przez MEN reformy programowej w szkolnictwie, powstał projekt uchwały Zebrania w tej sprawie. Ostateczne zredagowanie tej uchwały z uwzględnieniem wniosków z dyskusji na sesji dydaktycznej Zjazdu, w formie listu otwartego do Ministra Edukacji Narodowej przeznaczonego także do opublikowania w prasie, powierzono nowemu Zarządowi Głównemu. List ten zostanie również przesłany do wszystkich oddziałów PTF.

S. Hoffmann, przewodniczący powołanego przez ZG Zespołu ds. Postępów Fizyki (biul. ZG nr 4 (1995/97)), zapoznał zebranych z wynikami prac Zespołu. Zespół uważa, że niezbędne są działania, które przyczyniłyby się do poprawy sytuacji finansowej oraz rozszerzenia kręgu czytelników Postępów Fizyki. Według Zespołu należałoby, między innymi, włączyć prenumeratę PF do składki członkowskiej, zmienić szatę graficzną pisma oraz przekształcić je w miesięcznik. Dyskusja na temat przedłożonych wniosków, aczkolwiek burzliwa, nie doprowadziła do jednoznacznych konkluzji. Zebranie Delegatów nie podjęło żadnej konkretnej uchwały, zalecając jednocześnie nowemu ZG pilne zajęcie się problemami Postępów Fizyki, w tym szczegółową analizę raportu Zespołu.

Zebranie uchwaliło ustanowienie wspólnej nagrody Polskiego i Niemieckiego Towarzystwa Fizycznego za wybitne osiągnięcia w fizyce oraz zapoznało się z propozycjami zmian w statucie Towarzystwa. Obszerniejsze informacje na temat nagrody i zmian w statucie przedstawiono w dalszej części tego biuletynu.

Zebranie Delegatów dokonało wyboru nowych władz Towarzystwa: prezesa, członków Zarządu Głównego i Komisji Rewizyjnej. Prezesem PTF został Ireneusz Strzałkowski (Warszawa). Skład ZG po ukonstytuowaniu się jest następujący: wiceprezesi - Andrzej Budzanowski (Kraków) i Józef Szudy (Toruń), sekretarz generalny - Maciej Kolwas (Warszawa), skarbnik - Wanda Głazkowa (Warszawa), członkowie - Bogdan Cichocki (Warszawa), Wojciech Gawlik (Kraków), Stanisław Hoffmann (Poznań), Wojciech Suski (Wrocław), Edmund Śniadek (Poznań) i Urszula Woźnikowska-Bezak (Katowice). Do Komisji Rewizyjnej wybrano: Andrzeja Bielskiego (Toruń), Mirosława Drozdowskiego (Poznań), który tak jak w poprzedniej kadencji został jej przewodniczącym, Józefa Mościckiego (Kraków), Stanisława Przestalskiego (Wrocław) i Karola Wysokińskiego (Lublin).

Na zakończenie Zebranie zdecydowało o powierzeniu Oddziałowi Białostockiemu organizacji XXXV Zjazdu Fizyków Polskich we wrześniu 1999 r.

Po podjęciu przez Zebranie Delegatów decyzji o ustanowieniu wspólnej nagrody za wybitne osiągnięcia w fizyce zakończono prace nad statutem nagrody. Zarządy główne obu towarzystw zaakceptowały statut na swoich posiedzeniach w dniu 15 listopada 1997 r.

Oficjalna nazwa nagrody jest następująca:

The Polish-German Marian Smoluchowski-Emil Warburg Physics Prize

W statucie, który będzie obowiązywał co najmniej dziesięć lat, zdecydowano między innymi, że:

- nagroda będzie przyznawana za wybitne osiągnięcia w fizyce, zarówno w badaniach podstawowych jak i stosowanych,

- nagroda będzie przyznawana co dwa lata, na zmianę: fizykowi z Polski, któremu będzie ona wręczana na Zjeździe Niemieckiego Towarzystwa Fizycznego i fizykowi z Niemiec, któremu będzie ona wręczana na Zjeździe Fizyków Polskich,

- odpowiednio PTF i DPG (Deutsche Physikalische Gesellschaft) nominują kandydatów do nagrody ze swoich krajów. Kandydaci muszą mieć odpowiednio obywatelstwo polskie lub niemieckie, ale nie muszą być członkami nominujących ich towarzystw. Należy zgłosić nie mniej niż dwóch i nie więcej niż trzech kandydatów, przynajmniej na sześć miesięcy przed terminem wręczenia nagrody. Wyboru polskiego laureata dokonuje DPG, a niemieckiego PTF,

- laureat otrzymuje srebrny medal, dyplom i nagrodę w wysokości 1000 ECU (finansowaną przez przez fundację Meyer-Viol).

PTF i DPG ustaliły, że pierwsza polsko-niemiecka nagroda z fizyki zostanie wręczona polskiemu fizykowi. Zarząd Główny zwrócił się już do zarządów oddziałów o jak najszybsze zgłaszanie kandydatów do nagrody wraz z uzasadnieniem.

Zarząd Główny ubiegłej kadencji, analizując trudności występujące w działalności Towarzystwa uznał, że niektóre z nich możnaby znacznie zminimalizować, wprowadzając pewne poprawki do statutu Towarzystwa uchwalonego w 1993 r. Propozycje zmian w statucie dotyczyły członków wspierających oraz struktury i kadencyjności ZG.

Zgodnie z obowiązującym statutem członkowie wspierający tak jak członkowie indywidualni są członkami oddziałów lub sekcji i zgodnie z uchwałą Zebrania Delegatów z 1995 r. tylko 20% składek tych członków jest przekazywane na działalność Towarzystwa jako całości. Taka sytuacja w połączeniu z faktem, że wielu potencjalnych członków wspierających zniechęca brak możliwości afiliacji bezpośrednio przy ZG spowodowała istotne uszczuplenie środków niezbędnych ZG do realizacji spoczywających na nim zadań statutowych. W związku z tym zaproponowano modyfikację statutu umożliwiającą przyjmowanie członków wpierających także przez ZG oraz rozszerzającą krąg uprawnionych do bycia członkiem wspierającym o osoby fizyczne.

Poważnym utrudnieniem w działalności Towarzystwa jest brak ciągłości we władzach wszystkich jego struktur. Problem ten ze względu na zmiany ustrojowe, które zapewniły Towarzystwu pełną swobodę działania, ale jednocześnie pozbawiły je stabilnego mecenatu państwowego, nabrał pierwszoplanowego znaczenia. W tej sytuacji na osoby wybrane do władz spada odpowiedzialność za zapewnienie Towarzystwu niezbędnych funduszy. Nikogo chyba nie trzeba przekonywać, że nie jest to proste, szczególnie dla osób działających społecznie i pozbawionych pomocy etatowych pracowników, jak to ma miejsce w przypadku bogatych towarzystw. Kluczowa rola w tych działaniach przypada prezesowi, sekretarzowi generalnemu i skarbnikowi. Toteż istotnym mankamentem jest brak postanowień statutowych gwarantujących odpowiedni okres czasu na przekazanie nabytej wiedzy i doświadczeń przez osoby pełniące te funkcje ich następcom. W celu zmiany tej sytuacji, ZG zaproponował wprowadzenie funkcji prezesa-elekta.

Rozważano także wprowadzenie funkcji past-prezesa (trudno o zręczny polski termin) oraz zniesienie kadencyjności sekretarza generalnego i skarbnika, bądź przesunięcie początku ich kadencji o rok w stosunku do kadencji prezesa. Propozycje te co prawda nie uzyskały poparcia większości członków ZG, ale wyrażono zgodę na zapisanie ich w piśmie skierowanym do Komisji Legislacyjnej PTF. W piśmie tym ZG prosił Komisję o przygotowanie różnych wariantów niezbędnych zmian w statucie uwzględniających przedłożone propozycje. ZG poprosił też Komisję, żeby przygotowała inne propozycje zmian statutu, o ile uzna taką potrzebę.

Ostatecznie Komisja Legislacyjna przygotowała zgodnie z propozycjami ZG zmiany statutu w zakresie dotyczącym członków wspierających. Natomiast w kwestii ZG nie przyjęła przedłożonych sugestii i zaproponowała własne rozwiązanie obejmujące także zarządy oddziałów. Rozwiązanie to miałoby zapewnić ciągłość we władzach PTF dzięki przesunięciu terminu rozpoczęcia kadencji ZG na 1 stycznia roku następującego po jego wyborze, zaś kadencji zarządów oddziałów na dzień Zebrania Delegatów. Do momentu rozpoczęcia swoich kadencji nowowybrane Prezydium ZG uczestniczyłoby z głosem doradczym w pracach urzędującego Prezydium i odpowiednio nowowybrani przewodniczący, wiceprzewodniczący, sekretarz i skarbnik oddziału uczestniczyliby w pracach urzędującego zarządu oddziału.

Ze względu na przedłużające się dyskusje między ZG i Komisją Legislacyjną nie udało się przygotować, z wyprzedzeniem pozwalającym na rozesłanie do zarządów oddziałów przed Zebraniem Delegatów, spójnej propozycji zmian statutu. Konsekwencją tego była decyzja Zebrania, żeby nie dyskutować nad przedstawionymi przez przewodniczącą Komisji, I. Śledzinską, propozycjami zmian w statucie. Niemniej, na podstawie wypowiedzi delegatów, którzy zabrali głos przed podjęciem tej decyzji, można wnosić, że nie tylko projektodawcy są przekonani o konieczności tego rodzaju modyfikacji statutu Towarzystwa. Mamy nadzieję, że ta informacja umożliwi dokonanie odpowiednich zmian w statucie na następnym Zebraniu Delegatów w roku 1999.

W początkach bieżącego roku Zarząd Główny podjął decyzję o zorganizowaniu podczas Zjazdu Fizyków Polskich w Katowicach nieformalnego spotkania przedstawicieli towarzystw fizycznych, z którymi PTF podpisało lub planuje podpisanie umów o dwustronnej współpracy. Przyjęto, że spotkanie to umożliwi naszym partnerom lepsze poznanie sytuacji PTF oraz całości środowiska fizycznego w Polsce. Oczekiwaliśmy też swobodnej wymiany poglądów na temat najważniejszych problemów środowisk fizycznych w krajach reprezentowanych przez uczestników spotkania, identyfikacji i wskazania sposobów przezwyciężania przyczyn trudności we wzajemnej współpracy oraz odpowiedzi na kluczowe pytanie, czy jeśli praktycznie wszystkie towarzystwa fizyczne w Europie są członkami EPS, podpisywanie między nimi umów o dwustronnej współpracy ma sens. Zaplanowaliśmy, że w ramach spotkania odbędą się dwie dwugodzinne sesje, pierwszego i ostatniego dnia Zjazdu.

Do udziału w spotkaniu zaproszono przedstawicieli jedenastu towarzystw narodowych: amerykańskiego (APS), białoruskiego (BPS), brytyjskiego (IOP), bułgarskiego (UPB), czeskiego (UCMP), japońskiego (PSJ), litewskiego (LPS), niemieckiego (GPS), słowackiego (SPS), ukraińskiego (UPS), węgierskiego (ELPS) i Europejskiego Towarzystwa Fizycznego (EPS). Ostatecznie, w spotkaniu udział wzięli: H. Schopper (EPS) - tylko w pierwszej sesji, P. Chmela i J. Nadrchal (UCMP), H. G. Danielmeyer i V. Haeselbarth (GPS) - tylko w pierwszej sesji, P. Melville (IOP), D. Kiss (ELPS), D. Krupa (SPS), I. Gorban (UPS), Sz. Bauch, W. Doborzyńska-Głazek, R. Sosnowski, I. Strzałkowski, J. Szudy, i H. Szymczak (PTF). Pozostałe cztery towarzystwa wyraziły zainteresowanie spotkaniem, ale z różnych względów nie mogły przysłać swoich przedstawicieli.

Spotkanie rozpoczęło się od prezentacji towarzystw (liczby członków, struktury organizacyjnej, wysokości składek, powiązań kooperacyjnych itd.), co niewątpliwie ułatwiło lepsze wzajemne zrozumienie w późniejszych dyskusjach. Dla zobrazowania zróżnicowania między towarzystwami narodowymi, których przedstawiciele byli obecni w Katowicach, warto może przykładowo podać ich liczebność: GPS - 30000, IOP - 22000, PTF - 1800, UPS - 1600, ELPS - 1200, UCMP - 730, SPS - 280. Okazało się jednak, przynajmniej w tym gronie, że o istnieniu bądź nie istnieniu określonych trudności bardziej niż liczebność decyduje sytuacja gospodarcza kraju i rozwiązania prawne. Paradoksalnie, można było odnieść wrażenie, że w najtrudniejszej finansowo sytuacji jest PTF, co należałoby wiązać z większym niż w pozostałych krajach Europy Centralnej i Wschodniej urynkowieniem, przynajmniej w sferze towarzystw naukowych. Natomiast, pomijając Słowację, wspólną bolączką środowisk naukowych tych państw jest blokada przepływu kadry między instytutami badawczymi a uczelniami. Z kolei, ponownie pomijając Słowację, wszyscy pozostali wskazywali na spadek prestiżu społecznego nauk ścisłych, a w szczególności fizyki i postępujący za tym dramatyczny spadek liczby młodzieży podejmującej studia na tym kierunku. Niewątpliwie, Słowacja jawi się jako bardzo interesujący fenomen: nie dość, że SPS nie ma żadnych problemów finansowych, to liczba studentów fizyki wzrosła tam ostatnio ponad dwukrotnie. W dyskusji nie ograniczono się do wyliczania wspomnianych już i innych problemów, ale podawano też przykłady konkretnych działań mających na celu ich rozwiązywanie. Podkreślano przy tym, że równie ważne są działania w ramach EPS jak i te podejmowane przez poszczególne towarzystwa narodowe samodzielnie i we współpracy z innymi towarzystwami narodowymi. Stanowi to jednoznaczne potwierdzenie celowości zawierania umów dwustronnych nie tylko ze względu na wzajemne przywileje dla członków towarzystw związanych takimi umowami.

Ze względu na nieobecność przedstawicieli towarzystw fizycznych: amerykańskiego i japońskiego, dyskusja w sposób naturalny nie wykroczyła poza problematykę europejską.

Wszyscy zagraniczni uczestnicy nieformalnego spotkania z zadowoleniem przyjęli propozycję zostania "matching members" Polskiego Towarzystwa Fizycznego, stając się tym samym reprezentantami PTF w swoich środowiskach. Formalnie zostało to udokumentowane wręczeniem im wprowadzonych niedawno legitymacji członkowskich Towarzystwa.

Podczas spotkania podpisano umowę o dwustronnej współpracy między Polskim Towarzystwem Fizycznym i Węgierskim Towarzystwem Fizycznym.

Od 21 sierpnia br. PTF ma swoją stronę internetową. Zarząd Główny dziękuje koledze Zygmuntowi Ajdukowi, który jest autorem strony i podjął się jej prowadzenia jak również funkcji koordynatora PTF ds. spraw związanych z wykorzystaniem internetu.

Aktualnie, na dwujęzycznej (po polsku i po angielsku) stronie można między innymi znaleźć informacje o Towarzystwie (struktura, liczebność itp.), zapoznać się z jego statutem, biuletynami oraz czasopismami. Poza tym, na stronie znajduje się bieżący spis konferencji naukowych o tematyce fizycznej organizowanych przy współudziale krajowych instytucji. W przypadku, gdy dla omawianego tematu istnieje odrębna strona internetowa, zapewnione jest bezpośrednie połączenie z tą stroną. Niezależnie zamieszczono listę organizacji naukowych, głównie towarzystw fizycznych, umożliwiającą dostęp do ich stron internetowych ze strony PTF.

ZG ma nadzieję, że strona internetowa poza pełnieniem bardzo ważnej funkcji łatwo dostępnego, o zasięgu ogólnoświatowym, źródła informacji o Polskim Towarzystwie Fizycznym przyczyni się także w istotny sposób do usprawnienia jego działalności. Stanie się tak, jeżeli w miarę możliwości sprzętowych oddziały założą własne strony internetowe. Strony te będą dostępne ze strony "głównej" Towarzystwa. Powstanie w ten sposób sieć pozwalająca na sprawny przepływ informacji między wszystkimi strukturami i, co zasługuje na szczególne podkreślenie, indywidualnymi członkami Towarzystwa, co jak na razie nie jest naszą silną stroną. Zwiększy to znacznie szanse na bardziej aktywny udział wszystkich członków w życiu Towarzystwa. Dlatego też, ZG gorąco apeluje do zarządów oddziałów o jak najszybsze zakładanie własnych stron internetowych.

Pytania, propozycje i wątpliwości dotyczące stron internetowych prosimy kierować do Z. Ajduka (ajduk@fuw.edu.pl). ZG zwraca się również o nadsyłanie do Z. Ajduka, bądź na adres ZG, informacji o konferencjach i wszelkich innych informacji, które Państwa zdaniem należałoby zamieścić na internetowej stronie naszego Towarzystwa.

ZG gorąco zachęca członków i sympatyków Towarzystwa do "odwiedzania" naszej strony internetowej.

W 1998 r. zeszyt Postępów Fizyki - dwumiesięcznika poświęconego upowszechnianiu wiedzy fizycznej, wydawanego przez PTF - będzie kosztował 4,50 zł. Koszt prenumeraty rocznej wyniesie 27 zł. Prenumeratę można opłacić:

1. w jednostkach kolportażowych RUCH właściwych dla miejsca zamieszkania lub siedziby prenumeratora - dostawa następuje w uzgodniony sposób.

2. w Zarządzie Głównym PTF (ul. Hoża 69, 00-681 Warszawa, konto bankowe PKO BP IX OW-wa, nr 10201097-335245-270-1-111) - dostawa drogą pocztową pod wskazany adres.

Członkowie PTF, którzy opłacają prenumeratę na cały rok w Oddziałach PTF, otrzymują 20% zniżki (koszt prenumeraty po zaokrągleniu 22 zł) - dystrybucją czasopisma zajmują się w tym przypadku Zarządy Oddziałów.

Zarząd Główny przypomina, że Oddziały PTF, które zamówią w ramach prenumeraty liczbę roczników PF równą co najmniej 50% liczby członków Oddziału, otrzymają 30% zniżki oraz że zniżka tej samej wysokości na całoroczną prenumeratę PF przysługuje wszystkim studentom (koszt prenumeraty po zaokrągleniu 19 zł).

Redakcja PF udziela wszelkich informacji na temat prenumeraty, zakupu numerów bieżących i archiwalnych. Adres redakcji: ul. Hoża 69, 00-681 Warszawa, tel. 6283031 w. 165, adres elektroniczny: postepy@fuw.edu.pl

Gorąco zachęcamy wszystkich członków PTF oraz sympatyków naszego Towarzystwa do czytania Postępów Fizyki. Dzięki wydatnemu skróceniu cyklu wydawniczego, pismo zawiera bieżące informacje o wydarzeniach naukowych w kraju i na świecie, oraz aktualną kronikę życia i działalności fizyków polskich.

Zarząd Główny PTF uchwalił 15 listopada 1997 r., że w roku 1998 składki członków zwyczajnych będą wynosiły:

- profesorowie i docenci: 24 zł.

- studenci i osoby o łącznym stażu pracy do 3 lat: 6 zł.

- pozostałe osoby: 12 zł.

Emeryci i renciści są zwolnieni z obowiązku płacenia składek.